Ateş geciktiricileri veya yanmayı geciktiriciler, yanma sürecinde ateşi geciktirebilecek veya engelleyebilecek maddelerdir. Bu maddeler genellikle fosfat, halojenler ve metal hidroksitleri gibi bileşikleri içerir. Bu geciktiriciler, yangının yayılmasını önlemek için plastik endüstrileri gibi çeşitli endüstrilerde kullanılır. Genellikle polimerlere eklenirler, böylece yanıcılıklarını azaltırlar.

Ateş geciktiricileri birkaç mekanizma ile çalışır:

1- Polimer yüzeyinde koruyucu bir katman oluşturma

Bu katman, yanma için gerekli olan oksijen ve ısının polimere ulaşmasını engeller.

2- Isıyı emme

Bu, polimerin yanma sıcaklığına ulaşmasını engeller.

3- Yanmaz gazlar üretme

Bu gazlar, oksijeni polimere yer değiştirir ve onun yanmasını engeller.

4- Polimer ile kimyasal reaksiyon

Bu, polimerin yapısını değiştirir ve onu daha az yanıcı hale getirir.

Farklı türde ateş geciktiricileri vardır ve kullanılan tür, polimerin türüne ve hedef uygulamaya bağlıdır.

Yaygın ateş geciktiricileri şunlardır:

Halojenler. Halojenler, brom ve klor gibi, ateşi etkili bir şekilde söndürürler. Yanma reaksiyonlarından sorumlu serbest radikallerle reaksiyona girerler.

Fosfatlar. Fosfatlar, polimer yüzeyinde koruyucu bir katman oluşturarak çalışır. Ayrıca, polimerin soğumasına yardımcı olan suyu serbest bırakarak polimeri ısıdan koruyabilirler.

Alüminyum hidroksit. Alüminyum hidroksit, ısıyı emerek çalışır. Ayrıca polimer yüzeyinde koruyucu bir katman oluşturabilir.

Organik brom bileşikleri. Organik brom bileşikleri, giderek daha popüler hale gelen bir tür ateş geciktiricisidir. Etkilidirler ve duman veya zararlı toksinler üretmezler.

Ateş geciktiricileri, güvenliğin önemli bir bileşenidir. Yangının yayılmasını önlemeye yardımcı olurlar ve insanların hayatını kurtarabilirler.

Polimerin kimyasal yapısı ve ısıl içeriği ateş geciktiricileri üzerinde

Ateş geciktiricilerinin (Flame retardants) polimerler üzerindeki etkisi, polimerin kimyasal yapısı ve ısıl içeriği gibi çeşitli faktörlere bağlıdır.

1- Polimerin kimyasal yapısı:

Kimyasal bağ türleri: C-C bağları güçlü olan polimerler, örneğin polietilen, alevlere karşı daha dayanıklıdır. Öte yandan, C-O gibi daha zayıf bağlara sahip polimerler, örneğin polietilen tereftalat, daha fazla alev alma eğilimindedir.

Yan grupların varlığı: Brom veya klor gibi halojen atomları içeren yan gruplar, polimerin alev direncine yardımcı olabilir.

2- Isıl içerik:

Erime sıcaklığı: Yüksek erime sıcaklığına sahip polimerler, örneğin polieter sulfon, alevlere karşı daha dayanıklıdır.

Yanma ısısı: Düşük yanma ısısına sahip polimerler, örneğin politetrafloroetilen, alev alma eğiliminde daha azdır.

3- Kimyasal yapı ve ısıl içeriğin FR seçimindeki etkisi:

Zayıf bağlara ve düşük ısıl içeriğe sahip polimerler için, koruyucu bir katman oluşturan veya yanmaz gazlar üreten FR'ler uygundur.

Güçlü bağlara ve yüksek ısıl içeriğe sahip polimerler için, polimerle kimyasal olarak reaksiyona giren ve onu yanmaz hale getiren FR'ler uygundur.

Ateş geciktiricileri veya geç yanıcılar

Nasıl su depolamak için uygun bir tank seçilir?

Gıda sınıfı nedir?

Buhar soğutucusunun güvenliğini artırma yöntemleri

Renkli masterbatch'ler