Ambalaj, bir ürünün tanıtımı ve korunması için üretimden tüketime kadar sorumluluk taşıyan gerekli bir unsurdur. Ambalaj tasarımı bilimi; ürünün korunması için depolama, taşıma ve dağıtım, saklama, satış ve kullanımı gibi alanlarda bilgi, sanat ve teknolojidir; bu şekilde hem üretimden tüketime kadar ürün içeriğine en az zarar vermesi hem de çevreye zarar vermemesi sağlanır.

Ambalaj, tasarım, değerlendirme ve ambalajların üretim aşamalarını içerir. Ambalaj, yaşam üzerinde oldukça kapsamlı bir etki yaratmaktadır; etrafımızda bunu gözlemleyebiliyoruz. Gıda ve ilaç maddelerinden, tüketim malları ve ev eşyalarına, sanayi ve stratejik ürünler gibi petrokimya ürünlerine kadar her şey ambalaj ile ilişkilidir. Ambalajın temel görevi ürünü korumaktır. Ambalaj, standart etiketler ile hangi tür ürünün ambalajın içinde bulunduğunu ve saklama koşullarının nasıl olduğunu anlamamıza olanak tanır. Uluslararası Standartlar Örgütü (ISO) ve gelişmiş ülkelerin ulusal standart kuruluşları, ambalaj standartlarının ve teknik özelliklerinin oluşturulmasında önemli adımlar atmıştır. Ambalaj tasarımı, ambalajın fiziksel tasarımı ve grafiğini içerir. Ambalaj tasarımı, ürün tasarımının bir alt grubu olmalı ve ambalaj tasarımına, ürün tasarım sürecinin bir parçası olarak bakılmalı ve eş zamanlı olarak başlamalı ve gerçekleştirilmelidir.

Ambalajın zaman içindeki tarihi

Uzun zamandır ambalaj, ürünlerin korunması için kullanılmaktadır. Artık tüm ürünlerin ambalajlı olarak müşterilere sunulduğunu söyleyebiliriz. Ambalaj, ürüne estetik bir görünüm kazandırması ve teknik olarak diğer ürünlere göre daha üstün bir görünüm sağlaması nedeniyle büyük bir ilgi görmektedir. Ayrıca, ambalajın uygun görünümü, müşterinin ürün seçimi üzerinde önemli bir rol oynamakta ve müşteri çekmektedir; bu nedenle ambalajın çok önemli bir rolü vardır.

Ambalaj, ilk olarak ağaç yaprakları gibi doğal malzemeler kullanılarak başlamış ve ardından dokuma malzemeleri ve kaplar ile ürünlerin üretimi gerçekleştirilmiştir. Cam ve ahşap gibi malzemelerin yaklaşık ۵۰۰۰ yıl boyunca ambalajda kullanıldığı tahmin edilmektedir. ۱۸۲۳ yılında İngiliz Peter Durand, metal kutu için ilk patent sahibi oldu; bu, metal levhalardan yapılmış ilk ambalajdı. Ardından, ۱۹۰۰ yılında iki bağlantılı üç parçalı kutular kullanılmaya başlandı. Bu dönemde kağıt ve karton, ambalajda önemli iki malzeme olarak kullanılmaya başlandı; daha sonra plastik icat edildi ve bu malzeme zamanla kağıt ve metalin yerini aldı. Plastik ambalajda yaygın olarak kullanılmaya, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra başlandı. Savaş sırasında polietilen geniş ölçekte üretildi ve savaş sonrası piyasada en erişilebilir malzeme haline geldi; öyle ki, başlangıçta ambalajda mumlu kağıdın yerini aldı. ۱۹۷۰ yılından itibaren plastik ambalaj hızla büyümeye başladı. Teknolojinin ilerlemesi ve mevcut ekonomik ve uygun malzemelerin ambalaj endüstrisine girmesiyle, geçmişte ambalaj yalnızca taşıma ve koruma için kullanılırken, günümüzde çeşitli malzemelerle ambalaj, ürün için reklam rolünü de üstlenmiştir. Sonuç olarak, günümüzde ambalaj, satış ve pazarlama politikalarının bir parçasıdır. Çünkü bu ambalaj, mağaza raflarında yan yana dizilmiş benzer ürünler arasında fark yaratmaktadır.

Paketleme kavramı

Rafine edilmiş beyaz soya yağı kokusuz / Rafine edilmiş GMO içermeyen soya yağı

Özel enjeksiyon kalıplama plastik parçaları

GMP belgesinin uzatılması

Yirmi sekizinci İran Uluslararası Petrol, Gaz, Rafineri ve Petrokimya Fuarı