Uzun bir süre boyunca (milyonlarca yıl kadar) insanlar yiyeceklerini tuzlama, kurutma ve bal ile kaplama gibi farklı yöntemlerle daha uzun süre kullanmak amacıyla saklıyorlardı. Böylece reçel tarihinin ilk reçelleri on birinci yüzyıldan önce Orta Doğu'da üretildi; bu reçellerde tatlandırıcı olarak bal kullanılıyordu, ancak şekerin keşfedilmesinden sonra bu tatlandırıcı hızla balın yerini aldı.

Bu yazıda, bu lezzetli ve enerjik yiyecek olan reçelin tarihine heyecan verici bir yolculuk yapmayı planlıyoruz, bu yüzden bugün Şana Gıda'nın makalesini kaçırmayın!

Reçel veya marmelat kelimesi nereden geliyor?

Marmelat, "marmelada" kelimesinden köken alır ve bu kelime Portekizce'de "marmelot reçeli" anlamına gelir; İspanyolcaya çevrilmiştir. "Melmelon" terimi, antik Yunan yazılarında sıkça geçmektedir ve "bal elması" anlamına gelir, çünkü ilk reçeller meyvelerin pişirilmesi ve bal ile yapılmaktaydı.

İlk reçel tarifi

Reçel tarihinin en eski tarifinin, antik dönemden kalma en eski yemek kitabı olan "Sanat Mutfağı - De Re Coquinaria"da bal kullanılarak yapıldığı belirtilmektedir ve bu kitabın tarihi dördüncü yüzyılın sonları veya beşinci yüzyılın başlarına kadar uzandığı düşünülmektedir; bu kitap Marcus Gavius'a (muhtemelen bu kişinin takma adı) atfedilmektedir.

Şekerin Avrupa'ya girişi

Eski zamanlarda, bal reçel üretimi için tek tatlandırıcıydı, ancak şekerin keşfiyle bu madde balın yerini aldı ve hızla bu ürünün ana maddesi haline geldi.

Haçlı Seferleri sırasında (milattan sonra 1095'ten 1492'ye kadar), askerler şeker ve reçel yapma tekniğini Orta Doğu'dan Batı Avrupa'ya getirdiler; bu da reçelin popülaritesini artırdı ve üretim sürecini kolaylaştırdı. Ancak, Haçlı Seferleri sırasında ve sonrasındaki yıllarda şekerin yüksek fiyatı, yalnızca kraliyet ailelerinin ve elitlerin reçel kullanabilmesi ve tadını çıkarabilmesi anlamına geliyordu.

Reçel tarihi on altıncı yüzyılda

Reçel tarihine göre, Fransız astronom ve doktor Nostradamus, reçelin tanınmış bir savunucusu olarak tanıtılmaktadır; öyle ki, bu konuda bir risale yazmıştır. "Reçel Hazırlama" risalesi milattan sonra 1555'te yayımlanmış, ancak el yazmasının tarihi 1552'ye kadar gitmektedir. Bu kitap, Nostradamus'un 1529'da Montpellier'de tıp doktorası eğitimine başlamadan önce reçel hakkında edindiği bilgilere dayanmaktadır.

Ancak, ilk marmeladın 1561'de İskoçya Kraliçesi Mary tarafından icat edildiğine inanılmaktadır. O, deniz tutmasına karşı bir tedavi olarak ezilmiş portakal ve şeker kullanmıştır; ancak Nostradamus'un yazdığı "Tıbbi Mutfağın" kitabında tatlandırılmış portakal kabuğu hazırlama talimatına da yer verilmiştir.

Bu nedenle, o zamanlarda şeker ve reçel esasen lüks bir mal olarak kabul ediliyordu; on dokuzuncu yüzyıldaki sanayi devrimine kadar, sıradan insanlar bu ürünü kullanamıyordu. Sanayi devriminden sonra ve reçel tarihinin devamında, insanlar nihayet şeker kullanarak yemek yapmaya ve çay ile kahveyi tatlandırmaya başladılar. Ayrıca, bu dönemde büyük ölçekte reçel üretimi de gelişti ve sonraki on yıllarda mükemmelleşti.

Reçel tarihi Amerika'da

John Chapman (takma adı Johnny Appleseed), reçelin Amerika Birleşik Devletleri'ne getirilmesine yardımcı olan ilk kişi oldu. Chapman, on dokuzuncu yüzyıl boyunca Amerika Birleşik Devletleri'nin batısında birçok elma ağacı dikti; böylece insanların evlerinde reçel yapabilmelerini umuyordu.

Ohio'dan Jerome Monroe Smucker, 1897'de bir elma öğütücüsü yapan tek kişiydi ve bunu Chapman'ın diktiği ağaçların meyveleriyle açtı. Birkaç yıl sonra, o ve eşi elma tereyağı (şekerle yapılan tatlı bir elma sosu) yapmaya ve bunları at arabalarından satmaya başladılar.

Milattan sonra 1918'de, Amerikalı Welch's şirketi ilk reçel ürünü olan Grape lade'yi üretmeye başladı ve üretilen tüm reçeller, Birleşik Devletler ordusu tarafından satın alındı ve Birinci Dünya Savaşı sırasında askerler için gönderildi. Reçel tarihine göre, savaştan dönen askerlerin yüksek talebi üzerine reçel üretimi dikkat çekti. Ardından, milattan sonra 1923'te "Welch's" Concord adıyla üzüm jölesini piyasaya sürdü; bu jöle hala üretilmektedir.

İkinci Dünya Savaşı'nda reçel tarihi

Gıda kısıtlamaları ve İkinci Dünya Savaşı'nın gıda maddeleri üzerindeki genel etkisi, reçel tarihine ciddi bir gıda kıtlığı endişesi getirdi; ancak kadınlar derneği bu sorunu aşmak için yardım etti ve 1940 yılında onlara reçel üretimi için şeker satın almak üzere 1400 poundluk bir mali yardım sağlandı. Böylece, şeker yardımıyla çok miktarda meyve uzun süre saklanabildi ve meyvelerin bozulması önlendi.

Sonrasında, çiftlik mutfaklarında, köylerde ve hatta hangarlarda meyve ve reçel saklama merkezleri kuruldu; bu merkezler çoğunlukla toplum gönüllüleri tarafından yönetiliyordu. 1940 ile 1945 yılları arasında bu merkezlerde 5300 ton meyve bulunmaktaydı; bu da 1600 ton reçel üretimine yol açtı.

Son söz

Reçel tarihine ve ona yapılan yolculuğa bir bakış, kesinlikle bugün üretilen çeşitli tatlarda ve kategorilerde reçeli daha fazla takdir etmemizi sağlayacaktır.

Reçel tarihi zengin ve geniştir; yalnızca bu ürünü kullanabilen Avrupa kraliyet ailesinden, savaş zamanında açlıklarını gidermek için bunu kullanan asker güçlerine kadar, yiyecek kıtlığı zamanında reçelin besin değerine güvenen ilk göçmenlere kadar uzanmaktadır.

Reçel tarihçesi

Hangi ülkelerde nargile daha popülerdir?

Araç soğuk köpüğü satın alımı

Ürünlerin kalite kontrolü

Ağırlıklar mı yoksa alet mi? Hangisi sizin için daha faydalı?